Świat Nocy

-Co to jest?-spojrzał na nią, trzymając list w dłoni.
Nie chciał go otwierać.
To że jesteśmy inni nic nie znaczy... to że nic o sobie nie wiemy nic nie znaczy... to że wzajemnie się nienawidzimy nic nie znaczy... ważne że jesteśmy blisko siebie. A dla mnie naprawdę znaczy to, czy teraz wstaniesz i odejdziesz, czy od razu mnie zabijesz. Ale nie musisz nic robić. To ja cię pocałuję.

-Nie otworzę go. Boję się tego, co w nim przeczytam-mówił patrząc na list.

-Przeprosi?-nie wiedział co się stało. Nagle zebrał się w nim gniew.-Zrobiła to, gdy umierała w moich ramionach. Zginęła przez to, że była ze mną. To ja powinienem ją przeprosić. Ale nie zdążyłem.

-Przepraszam...-mruknął.-Ale... ja nie potrafię. Tak o tym mówić. Od dziecka się przyjaźniliśmy, w jeku trzynastu lat rozstaliśmy się, a po dwóch latach spotkaliśmy i zakochaliśmy. A rok później los musiał ją zabrać.

-Zawsze była przy mnie... Nie ruszało mnie to, że jest wampirzycą. Nawet kiedy byliśmy razem, kiedy piła moją krew... Pozwalałem jej na to. Chciałem tego. Kiedy to była ona...
Usiadł na murku.
-Zawsze kiedy coś było nie tak... ona... mówiła, że ma niezwykłą moc. A gdy wtedy mnie dotykała, czułem się lepiej. Ona była wyjątkowa...

Zmienił się w wilka i szczeknął głośno. Potem zaczął warczeć, wpatrując się w coś za wampirzycą.

Rzucił się przez murek, przewracając dziewczynę i atakując zamaskowanego mężczyznę.
Stoczył się z nim w dół zbocza, do ruin.