Prawie nikt tu nie przychodzi

Siedział na skałce, koło ucha huczała mu spływająca woda. Po jego lewej stronie siedział czarnowłosy chłopak o głęboko zielonych oczach, a po prawej jasnowłosa dziewczyna o bladoniebieskich oczach. Cała trójka śmiała się do rozpuku.
-Zrób uszy!-zażądała dziewczyna.-No zrób!
-Nie...-parsknął śmiechem.
-Tadashi... Proszę... Zrób!
Westchnął i sekundę później zamachał energicznie wielkimi, białymi, wilczymi uszami.
-Patrzcie teraz...-szepnął i rozstawił uszy na boki.
-Ośle uszy!-krzyknęła uradowana dziewczyna.
Podkulił uszy, które potem zniknęły.

*Siedziała na drzewie i usłyszała śmiechy przyglądała się im.*

-Popływamy?-zaproponował czarnowłosy chłopak.
-Nie... Xavier... Ja nie pływam...-szepnęła dziewczyna.
Wszedł do wody razem z Xavierem i wciągnął dziewczynę za nogę do wody.
-Dawaj kiciu!-krzyknął.

*Zaśmiała się cicho, było blisko do pełni, ale nie martwiła się wiedziała, że to nie zwykli ludzie.*

-Nie!-wrzasnęła dziewczyna, machając rozpaczliwe rękoma, jakby chciała się czegokolwiek złapać.
Obydwoje nadal się śmiali.
-Dobra, Tadashi, puść ją-mruknął Xavier.
Odpłynął trochę dalej.
-Idioci...-syknęła.
Podpłynął do kamienia, na którym siedziała.
-Samanthciu... nie gniewaj się...

*Wyrwało jej się pojedyncze wycie.*
To przez pełnie
Wiem!

Znieruchomiał.
Znów uszy zmieniły się na wilcze. Okręcały się jak radary. Po chwili zniknęły.
-Chodźcie stąd...-mruknął.
-Co jest?-szepnęła Samantha rozglądając się.
-Wilkołaki...-powiedział niezadowolony.

*Zaczęła się zmieniać w wilczyce, miała na dzieję, że nie odejdą, chciała ich trochę pościgać.*

-Ja nie wejdę do wody!-wrzasnęła dziewczyna.
-W takim razie tu zostaniesz...-mruknął i zaczął płynąć w stronę brzegu.
-Tadashi...-szepnęła uroczo z uśmiechem patrząc w jego stronę.
-Nie teraz.
-Xsavi...
Czarnowłosy westchnął i wziął ja na barana.
-Oh yeach!!-krzyknęła.

*Powstrzymała przemianę i usiadła wygodnie na gałęzi.*

Wyszedł na brzeg a za nim reszta.
-Są dwa lub więcej...-mruknął.-Jeden gdzieś w pobliżu... drugi się zbliża.

*Spadła z drzewa gdy usłyszała o drugim wilkołaku.*

-Cholera...-szepnął gdy zobaczył spadającą z drzewa dziewczynę.
Wzdrygnął się. To nie to go przerażało.
Chwilę później stał tam wychudzony biały wilk o chudych, patykowatych nogach.
-Uciekajcie!-wrzasnął w stronę przyjaciół.

- CHOLERA!!!
*Krzyknęła i wyszła z zarośli. Zobaczyła wilka i wzięła go za wilkołaka. Zmieniła się  w piękną biało-czarną wilczycę i zawarczała.*

Nie atakuj jej. Bierze cię za wilkołaka.
-Nie zastawimy cię!-krzyknęła dziewczyna, a Xavier już ciągnął ją za rękę.
W tym momencie szara smuga wystrzeliła wprost na niego, wbijając kły w kark.
Teraz możesz atakować! Drugi wilkołak! Wiem, idioto!

*Już nie wiedziała co się dzieję. Zawyła donośnie każdy wilkołak tego nie ignorował.*

Odepchnął wilkołaka tylnymi łapami, a ten podnosząc się cofnął sie o krok.
Zrobił kilka kroków w tył, chwiejąc się na nogach, Wilkołak nie atakował, więc on też.
Futro na karku i pomiędzy łopatkami zrobiło się krwistoczerwone.

-Grrr... *Warknęła nie wiedziała co się dzieje, była zdezorientowana.*

Dlaczego nie atakują? Nie zmieniaj się... Jako wilk jesteś bezpieczniejszy... Walę twoje mądrości...
Zaskomlał cicho. Rany piekły go boleśnie.

*Zaczęła węszyć wyczuwała zapach tylko jednego pobratymca.*
- Cos mi nie pasuje *szepnęła do Siebie.*

Zebrał się i stanął w pozycji bojowej. Warknął cicho na oba wilkołaki, gotów do ataku.
Stary, rozerwą cię. Nareszcie gadasz do rzeczy.

*Podeszła do białego wilka i obwąchała go.*

Zdziwił się lekko.
Wyprostował się już w ludzkiej postaci, przyciskając dłoń z tyłu do szyi, tamując lekko upływ krwi.

*Podeszła do szarego wilka obwąchując go. Wiedziała który to oszust. Warknęła na chłopaka.*

Uniósł ręce w geście że się poddaje. Jedną dłoń miał całą we krwi o rany z tyłu.

*Warczała cały czas.*

Podeszła tutaj . Uklękła przed wodą i zaczęła zmywać z siebie krew . Miała poszarpane ubranie . Wyglądała jak człowiek , pachniała jak człowiek i wszystko .
- Nie wierze że to zrobiłam ... - szepnęła a z jej oczu kapnęły łzy .

Nie jesteś na ich terenie. Macie równe prawa. Przestań się wymądrzać! I tak mnie zabiją, w końcu to wilkołaki... A ja jestem mieszańcem.

- Wampir! *Sama była wystraszona tym zapachem.*

klęczała przed wodą i patrzyła w swoje odbicie . tęczówki miałą teraz koloru krwi . Wtedy zaczęła węszyc czując nieznajomy zapach .

Teraz był zdezorientowany. Zaczął szukać wampira. Dostrzegł dziewczynę nad wodą.

*Zwróciła się w kierunku wampirzycy.*
- Grrrrr....

Gwałtownie wstała a jej źrenice się zwęziły . Patrzyła na dziwne osobniki . Cała drżała jakby się bała . Bo się bała ... Wiej ...
- Nie mogę ... - jęknęła cichutko .
Starała się oddychać przez usta .

*Zaczęła się cofać skamląc z podkulonym ogonem.*

Czuł jak krew spływa mu szerokimi strugami po plecach i przesiąka przez żółtą koszulkę z jakimiś nadrukami.
Zaczął głębiej oddychać. Cały drżał.

Spojrzała na wilkołaczke . Warknęła cicho . P ochwili poczuła zapach krwi .
- Krew ? - spytała cicho .
Na jej czole pojawiły się krople potu . Zrobiła krok do przodu .

- Lepiej uciekajmy! Wyczuła krew! *Krzyknęła.*

Opanuj się !
Cofnęła się o krok w tył . Wciągnęła głęboko powietrze .
- Kontrola ... - szepnęła zamykając oczy .

Krew... wampir... ona jest wampirem! A ty krwawisz!
-No łał... Ale ty jesteś szybki...-szepnął.
Chciał się cofnąć, odwrócić i uciekać. Ale nie mógł się ruszyć. Ból go paraliżował.
Dlaczego te wilkołaki są takie dokładne?!

*Złapała zająca i rzuciła pod nogi wampirzycy, chciała sprawdzić czy jest głodna,*

Spojrzała na zająca .
- Nie dzięki ... właśnie jadłam - powiedziała krzywiąc się .
Podniosła ręce w pokojowym geście .
- Spokojnie ... nie chce walczyć ...

Westchnął, co sprawiło że się skrzywił, a nieprzyjemny dreszcz przeszył jego ciało, jakby ktoś kopnął go prądem.

- To ja zjem, *Złapała zająca i rozszarpała go.*

Wodospad był moim ulubionym miejscem.
obcy!wilkołaki,zmiennoksztaltny!
Zasmialam się głośno.
-co wy tu robicie?

- Może powinieneś pójśc gdzieś gdzie ci to opatrzą .
Znowu nabrała dużo powietrza .

Tak! Idź.
W tym momencie zza drzew wybiegła smukła postać gepardzicy o bladoniebieskich ślepiach.
Wtuliła się w jego nogi z cichym pomrukiem.
-Wszystko w porządku...-szepnął.

*Wbiegła w krzaki i ubrała się gdy księżyc znikł.*

Westchnęłam.
-Będzie o wiele prościej jeżeli zniknięcie z terytorium wampirów -warknelam.-Albo zrobi się nieprzyjemnie..
Wyciągnęłam miecz.

Wzdrygnęła się i spojrzała na dziewczyne .
- Kolejny wampir ? - spytała .
Saph ! Głód wraca !
- O kurde ... - wycedziła zaciskając kły .

Wpatrywał się w nowo przybyłą wampirzyce.
Robi się niebezpiecznie...
Gepardzica spojrzała na niego błagalnie. Posłał jej znaczące spojrzenie.  Po chwili odbiegła.

- Ja w zasadzie jestem tylko przejściowo już mnie niema! *Pogładziła rude włosy i odbiegła.*


zt

-zgaduje że jesteś nowa skoro mnie nie znasz-zwróciłam się do dziewczyny i
Zakręciłam oczami.

- Jeśli chodzi o to że jestem wampirem od kilku dni to tak - powiedziała .
Wtedy spojrzała na chłopaka . W jej oczach pojawił się głód .
- Nie skrzywdze ... człowieka -  cofnęła się .

Wiej. I tak zaraz mi tu przytomność stracisz...
Zmienił się w wilka, zatrzepotał uszami i zniknął pomiędzy drzewami.

z.t

Syknelam rozbawiona.
-Jego krew nie jest czysta...czuje to-powiedziałam i pobiegłam w swoją stronę.

Z.t

Ponownie została sama . Ruszyła w stronę swojej jaskini . Uważaj ... musis zuważać .
z.t

Usiadłam na gałęzi i zasnęłam

Obudziło mnie szczypanie w ucho.
-Ejj...!-zobaczylam na sowe.Miała list w dziobie.-Pokaż...
Spojrzałam na kawałek pergaminu.
Droga Hunter,
Radziłbym nie wtrącać się do planów kręgu świtu...
Jesteś zbyt ważna dla rady...
Notherdam

-No wiesz....
Z.t

Siedząc na gałęzi obserwowała wodospad...
-Coś tam jest.-powiedziałam z zaniepokojeniem.
-Lepiej już stąd idź-powiedziała nieznajoma osoba.
-Dobrze-odpowiedziałam.
z.t